Бангладеш, Бурунди, Јемен и Зимбабве – нашето друштво во рангирањето на медиумските слободи на „Фридом хаус“. Фото: flickr  

Секој ден, партијата на власт, врз основа на само нејзе познати критериуми, мереше колку секунди телевизиите употребувале за „извртување на тезите на ВМРО-ДПМНЕ“ и за „величање на тезите на СДСМ“ и сето тоа во моменти кога Западот ја прогласи земјава за неслободна. Ова срамно рангирање на ВМРО-ДПМНЕ ќе остане сведок за

Брза оставка под притисок: поранешниот премиер на Исланд, Сигмундур Давид Гунлаугсон. Фото: Кабинет на премиерот, 2015-16  

Дали знаете зошто Исланѓаните така бргу го срушија својот премиер, докажан корисник на финансиски офшор-услуги во Панама? Најнапред, поради неговото небулозно интервју за една шведска телевизија! Но, претходно, пред неколку месеци, Исланѓаните, преку социјалните мрежи и медиумите, јавно се изјаснуваа за новиот Устав, кој е донесен со општа согласност – 67 отсто од

Фото: jornal.cat   Најгледаните медиуми во државата, всушност, не се медиуми, туку класични пропагандни машини кои го штанцаат црното перде на лагата што ги покрива очите на јавноста. Не е веќе важно која институција или индивидуа во јавноста ќе презентира какви било докази за злоупотреба на јавните добра, не е важно ни што гледаме и слушаме со своите очи и уши, пропагандистите го презентираат само тоа што сакаат.   Пишува: Сеад

Во теорија, теоријата и практиката се иста работа. Во практиката, не се – Алберт Ајнштајн. Фото: Скриншот

Никако не можеш да се наречеш себеси новинар без да практикуваш новинарство и затоа универзитетите не треба да тврдат дека произведуваат дипломирани новинари без да им овозможат барем половина семестар да се запознаат одблиску со предизвиците на професијата

„За работите што треба да ги научиме пред да ги направиме, ние ги учиме правејќи

„Новинарство“ – натпис што личи на епитаф. Фото: Adam Kuban/flickr, 2009

 

Во една колумна на истово место минатата година забележав дека  најголемото зло што оваа власт на Груевски го направи e длабоката и главно вештачка поделба на македонското општество. Тоа особено важи кога станува збор за новинарството

  Пишува: Александар ШОЉАКОВСКИ   Како некој чија судбина била поврзана со новинарството преку четири децении, си земам за слобода да оценам

Пропаганда. Фото: Ramón Peco, 2013

 

Актуелната постојана и репетитивна пропаганда кај владините медиуми наликува на шпионска обработка на население во некоја непријателска земја, никако добронамерно и објективно информирање на сопствениот народ.

  „Новинарството го објавува она што некој не сака да биде објавено. Сѐ друго е пропаганда.“ (Џорџ Орвел)   Пишува: Владимир Петрески   Упорното и повторно и повторно објавување на нарачани написи без никакви интервенции од еден

20.01.2015. Фото: ФОСИМ  

2011 беше кобна за слободата на медиумите, бидејќи по полициско-судско-даночната акција, силно поддржувана од тогашниот премиер, Никола Груевски, се затворија медиумите со кои управуваше Велија Рамковски. Јавноста останата без „А1“ и „А2“, „Време“, „Шпиц“, „Коха е ре“, „1Е“, а се отвори и процесот познат како „Пајажина“, кој стана репер за прекршување на правата на притворениците, кршење на процедурите и за свиткување на ’рбетот на критичките уредници и

Да се настапува или не, прашање е сега. Фото: скриншот  

Бидејќи пропагандните перјаници на ДПМНЕ (Латас, Богатинова итн.) се користат како „жив штит“ пред Груевски, дали „дебатата“ со нив може да ја замени неопходноста од дебата со уплашениот Груевски?

  Пишува: Сашо Орданоски   Во македонската опозициска и демократска јавност во тек е доктринарен спор: дали треба(ло) или не треба(ло) претставниците на македонската опозиција да гостуваат на програмите на

„Ниту во најдобрите пропагандистички времиња – кога од петни жили работеше за Бранко Црвенковски – Латас не бил којзнае каков телевизиски водител“. Фото: скриншот

  До пред некоја година, Латас знаеше каде е границата на дрскоста која не смее да се помине дури и во неговите емисии, каде дефиницијата за пристојност и елементарна коректност често лазела по земја. Во интервјуто со Заев, Латас „поштено“ се обрука.   Пишува: Сашо Орданоски

Протест на „Новинарски пленум“ пред комисијата за лустрација. Фото: Мета, март 2015  

Правната и критичка јавност просто како да го одмолчи она што им го дадоа како повод судиите од Стразбур со пресудата за лустрацијата на поранешниот уставен судија Ивановски. Провладините медиуми повеќе се занимаваа со прашањето како да се сокрие или обезвредни содржината на пресудата, користејќи ги „умувањата“ на Томе Аџиев, а оние независните се задржаа на исмејување