Stara slika koja nema vrska so SDSM - i druga nepovrzana sodrzina.

Текстот е објавен веднаш по http://fokus.mk/chetirigodishno-dete-iskasano-od-kuche-vo-negotino/ со фотографија што не е поврзана со настанот, но како и насловот „Кучиња нападнаа дете во Неготино: Дедото го спасил крвавото внуче од челуста на животните“ кој наликува на безброј „шокантни“ clickbait, служи да шокира повеќе од „Четиригодишно дете искасано од куче во Неготино“. Непроверените информации, подоцна разјаснети во текстот http://fokus.mk/deteto-vo-bolnitsa-kuchinata-vo-dvor-kaj-sopstvenikot/, не се новинарство, туку борба за клик повеќе. За жал, наслов со челусти и таква крвава фотографија, објавени кусо откако друго мало дете им подлегна на повредите од кучиња, ја подгреваат омразата кон животните и поттикнуваат нови закани за стрелање и труење улични кучиња, иако и во двата случаи се работи за домашни кучиња. Електронските медиуми дозволуваат брзо поправање, дополнување или отстранување на текстови/фотографии кои се отфрлени како неточни, па непрофесионално е да се дозволи натамошно споделување на крвавата фотографија („позајмена“ од интернет) и текстот со збунувачки невистини (во првиот текст дедо - во вториот баба, во првиот текст кучиња - во вториот „едно од двете кучиња, кое што било врзано“ итн), кога едноставно можело текстот да се избрише, па дури и да се објави извинување за користење на фотографија што наведува на погрешни заклучоци. Во медиум кој меѓудругото се фали со категорија „истражувачко новинарство“ не би требало да има место за clickbait. Дали во случај на труење на животни, при што лесно може да настрадаат и деца, медиумот и потпишаната авторка (која на социјланите мрежи ги избриша повиците да го поправи погрешниот впечаток што го остава нејзиниот текст) ќе чувствуваат одговорност? Дали еден сериозен медиум си ја загрозува репутацијата и долго градената доверба кај читателите со clickbait наслови? Колку кучиња/деца вреди да се жртвуваат за неколку клика повеќе?

Текстот е објавен веднаш по http://fokus.mk/chetirigodishno-dete-iskasano-od-kuche-vo-negotino/ со фотографија што не е поврзана со настанот, но како и насловот „Кучиња нападнаа дете во Неготино: Дедото го спасил крвавото внуче од челуста на животните“ кој наликува на безброј „шокантни“ clickbait, служи да шокира повеќе од „Четиригодишно дете искасано од куче во Неготино“. Непроверените информации, подоцна разјаснети во текстот http://fokus.mk/deteto-vo-bolnitsa-kuchinata-vo-dvor-kaj-sopstvenikot/, не се новинарство, туку борба за клик повеќе. За жал, наслов со челусти и таква крвава фотографија, објавени кусо откако друго мало дете им подлегна на повредите од кучиња, ја подгреваат омразата кон животните и поттикнуваат нови закани за стрелање и труење улични кучиња, иако и во двата случаи се работи за домашни кучиња. Електронските медиуми дозволуваат брзо поправање, дополнување или отстранување на текстови/фотографии кои се отфрлени како неточни, па непрофесионално е да се дозволи натамошно споделување на крвавата фотографија („позајмена“ од интернет) и текстот со збунувачки невистини (во првиот текст дедо - во вториот баба, во првиот текст кучиња - во вториот „едно од двете кучиња, кое што било врзано“ итн), кога едноставно можело текстот да се избрише, па дури и да се објави извинување за користење на фотографија што наведува на погрешни заклучоци. Во медиум кој меѓудругото се фали со категорија „истражувачко новинарство“ не би требало да има место за clickbait. Дали во случај на труење на животни, при што лесно може да настрадаат и деца, медиумот и потпишаната авторка (која на социјланите мрежи ги избриша повиците да го поправи погрешниот впечаток што го остава нејзиниот текст) ќе чувствуваат одговорност? Дали еден сериозен медиум си ја загрозува репутацијата и долго градената доверба кај читателите со clickbait наслови? Колку кучиња/деца вреди да се жртвуваат за неколку клика повеќе?

Текстот е објавен веднаш по http://fokus.mk/chetirigodishno-dete-iskasano-od-kuche-vo-negotino/ со фотографија што не е поврзана со настанот, но како и насловот „Кучиња нападнаа дете во Неготино: Дедото го спасил крвавото внуче од челуста на животните“ кој наликува на безброј „шокантни“ clickbait, служи да шокира повеќе од „Четиригодишно дете искасано од куче во Неготино“. Непроверените информации, подоцна разјаснети во текстот http://fokus.mk/deteto-vo-bolnitsa-kuchinata-vo-dvor-kaj-sopstvenikot/, не се новинарство, туку борба за клик повеќе. За жал, наслов со челусти и таква крвава фотографија, објавени кусо откако друго мало дете им подлегна на повредите од кучиња, ја подгреваат омразата кон животните и поттикнуваат нови закани за стрелање и труење улични кучиња, иако и во двата случаи се работи за домашни кучиња. Електронските медиуми дозволуваат брзо поправање, дополнување или отстранување на текстови/фотографии кои се отфрлени како неточни, па непрофесионално е да се дозволи натамошно споделување на крвавата фотографија („позајмена“ од интернет) и текстот со збунувачки невистини (во првиот текст дедо - во вториот баба, во првиот текст кучиња - во вториот „едно од двете кучиња, кое што било врзано“ итн), кога едноставно можело текстот да се избрише, па дури и да се објави извинување за користење на фотографија што наведува на погрешни заклучоци. Во медиум кој меѓудругото се фали со категорија „истражувачко новинарство“ не би требало да има место за clickbait. Дали во случај на труење на животни, при што лесно може да настрадаат и деца, медиумот и потпишаната авторка (која на социјланите мрежи ги избриша повиците да го поправи погрешниот впечаток што го остава нејзиниот текст) ќе чувствуваат одговорност? Дали еден сериозен медиум си ја загрозува репутацијата и долго градената доверба кај читателите со clickbait наслови? Колку кучиња/деца вреди да се жртвуваат за неколку клика повеќе?

Викиликс и википедија не е истo; "26 американски воени лица беа заробени во селото Арачиново. Американските граѓани беа вработени во МПРИ (воена американска агенција)" - не е воена американска "агенција" - приватна корпорација е, платеници; се повторува "американски воени лица" повеќе пати во текстот; текстот завршува со прашање "Кои беа тогаш надворешно-политичките цели на САД во Македонија и регионот?".