Напис: Муки под закана или заканувач?

Но, дали Зекири навистина бил под закана? Што подразбира тој под закана? Зошто не ја поткрепува заканата со ниеден факт, ако е навистина така како што тврди?

Дали е Зекири под закана или, уште полошо, самиот тој е заканувач?

Токму најблиските луѓе на Зекири се тие што неколку месеци порано му се заканувале на еден наш колега Албанец, поради една дебата од порано. За ова постојат докази и пријава во полиција.

Причина за заканите беа обвиненијата што новинарот Албанец ги насочи јавно кон Муки за нечесноста и за неговите сегашни ставови, за материјалните придобивки од власта и од врските со македонските партии.

„Подобро ти е да ги гледаш твоите работи и да не се чешаш со Мухамед Зекири, бидејќи ќе ве уништам од прв до последен“, пишува во една од пораките на мобилен.

Но, за разлика од Муки, новинарот што беше под закана не го објави јавно случајот.

„Заканите се дел од професијата што ја вршам. Не го сакам вниманието на јавноста за вакви работи бидејќи да се преправаш дека си жртва за мене е слабост“, вели новинарот за „Журнал“.

Тој е подготвен да се изјасни и јавно за случајот, доколку вакво нешто се побара од Здружението на новинарите на Македонија и од дипломатските претставништва во Скопје.

[Рецензија: „Муки под закана или заканувач?“]

Веста се разликува од коментарите во неколку суштински аспекти, а еден од нив е објективното третирање на фактите, што не е карактеристично за коментарите. Коментарите се градат врз основа на субјективните гледни точки и затоа тие на јасен начин треба да се категоризираат како посебен жанр. Во текстот што е предмет на анализа, коментарите станале дел од веста, без да се предупреди читателот за ова, што е спротивно на Кодексот на новинарите на Македонија и на доброто практикување на професијата.

Линк до оригиналниот напис: „Mуки под закана или заканувач?”

Датум на објавување: 06.03.2016

Датум на рецензирање: 08.03.2016

Рецензент: Фатлуме Дервиши

Неколку елементи што се спротивни на Етичкиот кодекс, а што ги содржи овој текст третиран од медиумот како „вест“, иако не е тоа, се:

• Интегрираните коментари во текстот го отежнуваат препознавањето на фактите и коментарите од страна на читателот;
• Поставувањето прашања од авторот, за кои нема показатели дека се обидел да побара одговор од прашаниот;
• Необидувањето да се земе изјава од лицето што е предмет на третирање или обвинение (не е наведено дали имало обид за да се дознае неговиот став);
• Поттикнувањето интерколегијални конфликти, не нудејќи доволни факти за ниеден од настаните што се дел од написот.

Изборот на фактите, без друго, треба да обезбеди објективна информација, имајќи ги предвид сите важни аспекти на темата што се третира.

Новинарот треба да ја обезбеди „втората страна“, односно да им даде можност на двете засегнати страни во новинарскиот производ да го искажат својот став. Ова уште повеќе доаѓа до израз кога новинарот иницира сомнежи или обвиненија или кога некој е предмет на напад или критика – пишува во Етичкиот кодекс на новинарите.

Никаде во текстот не ја наоѓаме цитирана ни основата на информацијата, а ни причината за овој напис, односно не се кажува за објавата на Зекири во која тој пишува за заканата што му е направена и што авторот ја нарекува „шоу“:

„Но, Зекири повеќе претпочита да направи шоу, отколку да побара законска заштита, да биде во центар на вниманието и да биде разгален од колегите Македонци, уште повеќе зашто таму каде што се наоѓа сега го нема тоа јавно влијание што некогаш го имаше.“

Прашањата што требаше авторот да му ги постави на новинарот Зекири, тој ги адресира јавно и на крај поставува една хипотеза: Дали е Зекири под закана или, уште полошо, самиот е заканувач?

На крај, поставена е една фотографија што нема врска со текстот, нема доказна улога и дури ѝ се дава една друга насока на основната цел на првичното „известување“.