„Тврдењата на претседателот на Социјалдемократскиот сојуз на Македонија, Зоран Заев дека по името на акцијата „Претседавач“ може да се заклучи дека акцијата е политички мотивирана, се невистина и претставуваат замајување на јавноста, велат извори од МВР.“

Повикувајќи се на неименувани извори во полицијата текстот настојува да го одржува во живот тврдењето на власта дека потерата по првиот човек на Советот на Општина Центар, Мирослав Шиповиќ не е политички мотивирана, туку дека се работи за „подгревање на стара манџа“.
Имаме кусок на извори на информации за еден проблем, кој барем во една димензија е доста стручен, но воедно и лесен за покривање, а тоа е прелистување на Законот за трговски друштва. Недостасува и содржајност, бидејќи тврдењата на опозицијата се нецелосно дадени за читателот да стекне увид во дефинирањето на отпорот против приведувањето на Шиповиќ и губењето на моќта на градоначалникот во Советот, односно општинскиот Парламент.
Конечно имаме вистински спин во изборот на фотографијата, со која се илустрира веста.

Линк до оригиналниот напис: Акцијата „Претседавач“ е именувана според функцијата на Шиповиќ во „Машинопромет“

Датум и време на објавување: 11.10.2013 2013 15:42

Датум на рецензирање: 11.10.2013 2013

Рецензент: Љубомир Костовски

Вистинитост: Аферата Шиповиќ бара сама по себе одговор на едно прашање: дали е тоа нова или стара по датумот на настанувањето?  Секој текст кој се бави со аферата мора најнапред да одговори на тоа прашање, „за да ја мине пророчицата кај Делфи“, за да мине, значи, на други прашања и дилеми. Опозицијата тврди дека тоа е нова афера, според кодното полициско име – „Претседавач“, а власта дека е стара и се мисли на функција која Шиповиќ ја имал во АД „Машинопромет“, а тоа е „претседавач на УО“.

Во член 369 став 1 од Законот за трговски друштва, а потоа и во низа други, патемни членови, постои само изразот претседател на управен одбор. Нема претседавач! Ова значи дека функцијата претседавач на Шиповиќ е, сепак, нова.

Извори на информации: Кај веста веднаш се соочуваме со  простиот проблем на користени  извори за текстот. Не мора, се разбира, новинарот да оди на Интернет и да го бара ЗТД, за да дознае дали постои терминот претседавач на УО или постои само претседател, ама има толку многу правници кои „како од топ“ би ја решиле дилемата. Место тоа, неименуваниот новинар се повикува на неименуван извор во МВР. Во „МВР ни рекоа“ е премногу нејасен, магловит одговор за една афера од која зависи дали актуелното раководство на Центар ќе ја изгуби власта која претходно три пати ја „оверуваше“ на локалните избори во март, односно во таа Општина и во април годинава.

Содржајност: Текстот цитира еден пасус од обраќањето на Заев до јавноста по повод ова афера, ама ги нема и другите, на пример, од пресовите на СДСМ, ама и од говорот на потпретседателката на СДСМ, Радмила Шеќеринска, на оваа тема во Прилеп, што според тајмингот било повеќе од удобно да се стори. Тој говор го отвора овој проблем на еден посодржаен начин, ама се настојувало да се остане на позицијата: зборот на Заев против верувањето на „жими мајка“ на МВР.

Пристрасност: Ова секако не е прв пат изворите во МВР да останат анонимни, кога веќе утре некој може да им постави, во случајот само формални прашања за ЗТД, на пример. Зад анонимноста може да се скрие секој и никој.

Оригиналност/Плагијат: Текстот е несомнено оригинален. Тој е оверен како таков низ она „анонимни извори тврдат…“. Нема потпис.

Квалитет на насловот: Насловот е секако предолг и за тоа немало потреба. Но, тој во себе го има „фактот“ на кој останува власта. А, низ ваквиот пристап се цели на ловење на оние читатели кои површно минуваат низ понудените содржини. Овој наслов не ве повикува да ѕирнете што има во содржината, сѐ треба да ви е „јасно“ во првите неколку секунди.

Фотографија: Фотографијата е вистински спин – таа прикажува како полицијата со лисици во раце приведува непознато лице. Ова сугерира дека Шиповиќ го чека таква судбина, што и да мислиме ние за тоа. Целта е секако прифаќањето на таквата, иако идна „стварност“.

Заклучок:  Во текстот сѐ е сведено на „војна на аргументи“ на едно политичко ниво, па место медиумот да стане гласник на граѓаните и да побара стручна квалификација на кавгата, тој останува на ниво каде читателите се определуваат според своите „политички инстинкти“. Тука пребројувањето на лајковите е речиси однапред познато.