Чуден текст, може да се рече. Нејасна е неговата намена, барем за мене. Што сакало да се постигне: да му се даде лекција по „политичка култура“ на кандидатот на опозицијата за претседател на државата, нему да му се „протолкува“, со свои зборови, изборниот ден и резултатите, или пак да се искористи медиумската позиција за свесно и самоволно, пред граѓаните и потенцијалните гласачи, таа личност да се окарактеризира како „дрска и безобразна“ поради неговата проценка за начинот на кој противкандитатот стигнал до гласовите? Најверојатно ќе да е ова третово.

Линк до оригиналниот напис: Пендаровски не ја прими пораката од народот: Бројот на гласови на кандидатот на власта не е резултат на неговите квалитети

Датум и време на објавување:   13.04.2014 23:04

Датум на рецензирање: 16.04.2014

Рецензент: Владимир Мирчески

ГЛАСОВИТЕ КАКО СИЛА НА МУСКУЛИ

Можам да сфатам во еуфоријата по сумирањето на резултатите од првиот изборен круг политичка партија, во овој случај онаа на власт, да каже дека „Пендаровски не ја прими пораката од народот: Бројот на гласови на кандидатот на власта не е резултат на неговите квалитети“, но тоа да си го дозволи еден медиум е неразбирлво, особено што станува збор за „вест“, а не за коментар, иако овде имаме елелменти на „осврт“. За мене тоа е недозволиво узурпирање на сфера која секако не е медиумска. На крајот на краиштата имаме јасна политичка порака, со симптоматично познат речник, пласирана во редовите на овој текст. Тоа секако е недозволиво, барем за оние медиуми кои сакаат да работат според професионалните стандарди. Едноставно кажано, овој текст, неговиот автор и вклучително целиот портал си ја презеле улогата на некаков си политички суд и тоа среде избори, наместо само да се пласира информацијата и да се остави заклучоците да си ги носи публиката. Очигледно е отстапувањето од членот 14 од Кодексот на новинарите на Македонија:

„Известувањето од политичките процеси, посебно од изборите треба да биде непристрасно и избалансирано.

Новинарот мора да обезбеди професионална дистанца од политичките субјекти“.

Значи, како основен извор на информации имаме изјава на опозицискиот кандидат која неспорно е вистинита, по што таа тенденциозно е извитоперена со политичка квалификација за тоа што „порачал народот“. А, каде е пораката на „другиот народ“ кој застанал зад опозицијата, или ова е доминација на мнозинството каде „бројките“ се најважни?

СОДРЖАЈНОСТ МАЛКУ, ПРИСТРАСНОСТ МНОГУ

Содржајноста не е страшно јака страна на овој напис – имаме само една изјава, што само по себе не би било проблем, ако таа не била „некако протолкувана“ со што се губи евентуалната дилема, ако воопшто и се имала, за политичкиот предзнак на четивото. Оттука, јасно е дека наместо објективност имаме пристрасност, а и коментаторски обиди како:

„Претседателскиот кандидат на СДСМ, Стево Пендаровски, во обраќањето до јавноста во врска со првиот круг гласање за претседателски избори место да му честита на противкандидатот Ѓорге Иванов, кој освои повеќе од 118.000 гласа од него, дрско, безобразно и со потценување соопшти дека резултатот на Иванов не се должи на неговите квалитети“.

Зошто ваквите „епитети“ да не им се остават на „дежурните“ експерти па тие да ја преземат тежината на кажаниот збор? Најверојатно затоа што се немало време – написот е објавен многу брзо по настапот на опозицискиот кандидат.

Наликува дека брзо-брзо е „заштрафуван“ и насловот, кој ептен е на криво поставен. Што повеќе да се каже за конструкција која употребува фрази кои наликуваат како на минатите времиња кога се зборуваше за „народ, општо добро, бројки, квоти и натфрлања….“

За крај треба да се каже дека конечно некој, особено медиумите, мора да разбере дека народот не е само оној дел од населението кое гласало за власта или за нејзиниот кандидат, туку дека народот се сите – и оние за власта и оние за опозицијата.