[Рецензија: Сорос и СДСМ го бранат Бејли од американскиот Конгрес]

Рецензираме гневен и исклучително непрофесионално срочен текст, полн со лични навреди и со негативни квалификации наменети за голема група личности од јавниот и од интелектуалниот живот на земјава. Поводот за пишување на овој текст е неодамнешното писмо за поддршка на Амбасадата на САД и на земјите на ЕУ во Република Македонија од група македонски интелектуалци, упатено до американскиот Конгрес и до Европската комисија.

Линк до оригиналниот напис: Сорос и СДСМ го бранат Бејли од американскиот Конгрес

Датум и време на објавување: 3.02.2017

Датум на рецензирање: 7.02.2017

Рецензент: Југослава Дуковска

Главна цел на написот не е да информира, туку да пренесе нечии ставови за некоја актуелна дневно-политичка тема. Во овој случај, ставовите во написов тесно кореспондираат со ставовите што ВМРО-ДПМНЕ јавно и повеќепати ги искажа на сметка на неколку странски амбасадори во земјава. Во него, всушност, и нема информација, тој е коментар со јасни карактеристики на лична пресметка со личностите посочени во него.

НЕВИСТИНИ И ЛИЧНИ НАВРЕДИ ЗА НЕИСТОМИСЛЕНИЦИТЕ

Според критериумите за објективно новинарство, меѓу кои вистинитоста, секако, го зазема првото место, наводите во овој текст се невистинити и неверодостојни. Еве само еден пример:

„Меѓу потпишаните се наоѓаат не само горенаведените профили добро познати за јавноста како „дрвени адвокати“ на опозицијата и соросови платеници, туку има и поранешни затвореници и шверцери кои решиле да пратат писмо до американските конгресмени и да им се мешаат во нивното право да бараат одговорност од своите амбасадори односно луѓето кои ги праќаат во мисија за да ја претставуваат нивната земја, испитувајќи дали ја извршуваат мисијата доследно или спроведуваат интервенционизам и го нарушуваат суверенитетот на земјата во која се, како и имиџот на Соединетите Американски Држави“.

Со ваков цитат не може да се полемизира ниту во него да се бара некаков новинарски приод, бидејќи ниту едно тврдење во него не се заснова врз некакви факти, туку се работи за паушални тврдења и за негативни квалификации и за навреди. И покрај тоа што сите потписници на писмото се универзитетски професори, публицисти, интелектуалци, во написот тие се оквалификувани како „полу-реализирани и нереализирани луѓе со неоправдана самодоверба“.

Се наведува дека тие „пренесуваат потполно бесмислената пропаганда на СДСМ/Сорос и пишуваат дека „беа откриени големи скандали на неовластено прислушување од страна на МВР на сите оние кои поинаку размислуваа“, алудирајќи притоа на аудиоснимките што ги објави СДСМ и на доказите за масовно прислушување и на криминал, кои беа на тој начин обелоденети, нарекувајќи ги „лепените бомби“. „Квази-интелектуалците“, како што ги нарекува овој напис, „пишуваат валканици и потполни измислици за својата држава и за политичките опции кои не им се мили“, со што се прави обид една политичка партија, која била на власт во изминативе години, да се поистовети со државата.

Во оваа реченица, пак, навредите и невкусните лични квалификации го доживуваат својот врв:

„На листата на интелектуалци има и „нови“ имиња како еден од основачите на НСДП Милчо Пановски, насилниот професор Љубомир Фрчковски од СДСМ, увозникот на коли, парфеми и фелни од Брисел Нано Ружин исто така од СДСМ, поранешниот естраден уметник денес активист на СДСМ Јове Кекеновски, професорот со нула објавени научни трудови со импакт фактор Борче Давитковски, математичкиот гениј Ѓорѓи Спасов од СДСМ, лустрираниот Ѓорѓи Тоновски и осудениот криминалец Ване Цветанов…“

Извор на овој напис е пишувањето на „Журнал“, што е наведено во текстот и тоа е воедно и единствената негова допирна точка со она што би значело коректно новинарство.