[Рецензија: Таксиметарот на Ванхоуте врти по 900 евра на ден!]

„Ако не можеш по магарето, удри по самарот“ е народна изрека која одлично го сумира написот што го имаме в рака. Во период кога политичката криза се продлабочува, кога позициите на партиите се крајно спротивставени без најава за решение, на публиката ѝ се „овозможува задоволството да ужива“ во текст кој упорно се обидува вината за, засега, континуираните неуспеси во разговорите да ја најде токму во човекот кој, ако ништо друго, успеа сите да ги изненади со својата упорност и истрајност за процесот да опстои. Значи, виновник за непостигнувањето договор не е партија(та), туку човекот кој ги информираше медиумите дека токму таа партија ги блокира разговорите. Пример за „Shoot the messenger“ („Пукај во курирот“) – сценарио.

Линк до оригиналниот напис: Таксиметарот на Ванхоуте врти по 900 евра на ден!

Датум и време на објавување: 21.10.2015, 15:38

Датум на рецензирање: 25.10.2015

Рецензент: Владимир Мирчески

ДОМАШНА ВЕРЗИЈА НА „SHOOT THE MESSENGER“

Тезата што без срам и перде се пласира е дека странскиот олеснувач ангажиран во преговорите меѓу власта и опозицијата е виновникот за блокираниот процес. Некаков си „аргумент“ со кој би се „поткрепило“ ваквото тврдење е наводната сума што белгискиот посредник ја добивал за своите услуги во земјава, а таа била 900 евра на ден. Сето наведено заслужува внимателно и прецизно сецирање. Прво, парите – нема каква било официјална потврда или, пак, изјава дека ангажманот на дипломатот навистина изнесува толку. Се користат неизбежните „дипломатски извори“, кои во последните години, за жал, максимално се злоупотребуваат од одредени медиуми, а зад нив најчесто не се кријат дипломатски, туку партиски извори. Ваквата непрецизност и недоволен ангажман околу изворите ја остава подотворена можноста податокот за сумата да е шпекулација. Второ, и да станува збор за такви пари, кои навистина на обичниот граѓанин му изгледаат астрoномски, никаде не е наведено дека тоа се средства што се обезбедуваат од странски извори, што значи дека домашниот буџет не се „јаде“ со работењето на Ванхоуте. Трето, нема какви било релевантни податоци врз основа на кои се проблематизира неговата улога и значење во процесот. Четврто, не се нудат вистински факти кои би ги оправдале обвинувањата за неговата стручност од типот „својата експертиза, Ванхоуте ја продава главно во Косово, Непал, Грузија, Црна Гора и во Србија, каде ги „јакне“ и оправа капацитетите на тамошните парламенти и на парламентарните служби“. Петто, како тоа еден човек и тоа странец би ги минирал преговорите меѓу партиите за кои, всушност, е ангажиран да помогне успешно да завршат и сè „зашеќерено“ со муабетот дека „таксиметарот на Ванхоуте врти по 900 евра на ден“ со што се сака да се каже дека во негов интерес е процесот да се одолжи до недоглед. Да поедноставиме, ако имало волја и подготвеност за договор и претходно, воопшто не би имало потреба од ангажирање посредници на странска сметка. Значи, некој друг е кабаетлија.

МЕДИУМСКА „ШЕЌЕРНА ПРИКАЗНА“ ЗА ЗАБАВА НА ВЛАСТОДРЖЕЧКИОТ ДВОР

Овој материјал, всушност, е некаква форма на нарачана медиумска „шеќерна приказна“ од дворот на власта за да се дефокусира јавноста од сржта на настанот на неделата – брифингот на Ванхоуте на кој тој без задршка, без бели ракавици, јасно го посочи епицентарот на политичкиот земјотрес со кој во изминатите недели се соочува Македонија, а тоа е власта. Токму затоа, по неколкумесечно негово престојување и работа во земјава, белгискиот дипломат се најде во позиција на „дивеч за отстрел“ и преку овој, но и преку редица други написи. Нормално и очекувано, требаше жртвено јагне, а кој подобро би „легнал“ за таа улога од човекот кој реши да зборува за блокадите и за пробивањата на роковите. Се користи секоја можност, независно дали е точна или не, оправдана или не, етичка или не, да се дискредитира посредникот, а со тоа и целиот процес што тој го менаџира. Оттука не е тешко да се извлече заклучок дека мотивите за „кроењето“ на написов се, пред сè, политичко-партиски, а не чисто информативни.

Значи, имаме обвинувања неаргументирани, тези непроверени, бројки непотврдени, пристрасност значителна, мотивираност политичка и конечно производ – плукачки. Сигурно ова не е позитивен пример што треба да влезе во учебниците по новинарство.