[Рецензија: Зврлевски, Маневски и Амди Бајрам со години не плаќаат за вода! Бајрам должи 20 илјади евра!]

Правото на пристап до информации од јавен карактер е една од привeлигиите на општествено одговорни инсититуции и граѓани, која во голема мера го определува степенот на демократија, транспарентностa и владеењето на правото во една општествена заедница.

Да потсетиме накусо, сите граѓани во Република Македонија, без исклучок, имаат право на пристап до информации од јавен карактер. Информации од јавен карактер се информациите со кои располагаат органите на државната власт и други установи и институции утврдени со закон, органите на општините, на градот Скопје и на општините во градот Скопје, јавните установи и служби, јавните претпријатија, правни и физички лица што вршат јавни овластувања и дејност од јавен интерес, утврдени со закон. Правото за слободен пристап до информации од јавен карактер се остварува врз основа на Закон за слободен пристап до информации од јавен карактер, а остварувањето на тоа право, како и начинот на кој тоа се остварува, ги утврдува, надгледува и ги обезбедува Комисијата за заштита на правото за слободен пристап до информациите од јавен карактер.

Овој вовед беше неопходен за да бидеме сигурни дека ќе ги разубедиме сите тие што имаат и најмало сомневање дека увидот во редовноста на плаќањето на сметките кон јавните претпријатија на сите граѓани на Република Македонија е информација од јавен карактер и, согласно на тоа, новинарите и медиумите имаат право да ги користат како информации доколку сметаат дека се вредни за објавување.

Линк до оригиналниот напис: Зврлевски, Маневски и Амди Бајрам со години не плаќаат за вода! Бајрам должи 20 илјади евра!

Датум и време на објавување: 01.10.2015, 23:24

Датум на рецензирање: 06.10.2015

Рецензент: Зоран Бојаровски

Уште повеќе, каков било сомнеж за тоа дали овие информации треба да се објават или не треба да се отфрли, кога станува збор за јавни личности што извршуваат определени јавни функции врз основа на волјата на народот низ инструментите за именување и за назначување поединци за да извршуваат функции од јавен карактер (судии, обвинители, пратеници, директори на агенции…).

Во текстот што го рецензираме не е прецизирано на каков начин медиумот ги добил овие информации (кои, патем кажано, се поткпрепени со скенирани страници од документите), што може да биде одредена забелешка што зборува за недоследната професионалност, но, како и да е, документите што ги поседува медиумот се од – јавен карактер. Следствено, таквите документи можат да бидат ставени на увид на јавноста.

Овие новинарски постапки, новинарство врз основа на информации добиени според слободниот пристап до информации од јавен карактер, се сосема легитимни и посакувани и оваа новинарска сторија е уште еден пример како тоа може добро да се прави. Во име на одговорноста и на транспарентноста.

Сепак, она што паѓа в очи кога го имате предвид овој текст, е извесната селективност. Не велиме дека е таа намерна или ненамерна, но од она што го имаме пред нас како новинарски производ, неизбежен е заклучокот дека внимание им било посветено само на јавни функционери кои се препознаваат како – владини или провладини.

Оттаму, уште еднаш, многу појасно ќе беше доколку медиумот наведеше на кој начин ги добиле овие информации и дали добиле информации само за овие ликови. Можеби така ќе ја знаевме и причината за оваа селективност.