Текстот кој започнува со реченицата “Има ли новинарска етика во информирањето?” ја брани тезата дека новинарите не можат да поставуваат било кое прашање во секое време и на секое место.  Висок политичар викнал новинари за да се промовира. Но, според текстот, тие новинари треба да внимаваат на прашањата што ги поставуваат за да “не вознемируваат”.

Според новинарската етика токму прашањата се основната алатка на еден новинар, без разлика каде се наоѓа, за да може да си ја изврши задачата. Фактот што висок функционер бил опкружен со деца не смее да го спречи новинарот професионално да постави прашање. Ако високиот функционер не сака да одговори на прашање поврзано со актуелноста што го следи, тој е одговорен за опкружувањето во кое се наоѓа. Првата задача на новинарот е потрагата по вистината.

Во овој случај, темата на која биле поставени прашањата што текстот ги критикува, а се однесуваат на корупциски скандал, не се, според нас, од природа која може да вознемири деца.

“Децата кои учествуваа во работилниците, дебатите, проекциите…наместо за филм, музика, креативност вчудоневидени, мораа да слушаат за однапред смислени партиски обвинувања. Колеги новинари, па не мора и пред деца!”

Линк до оригиналниот напис: Па, не мора и пред деца!

Датум и време на објавување: 22.10.2013

Датум на рецензирање: 25.10.2013

Рецензент: Светлана Јовановска

Вистинитост: Текстот нема проблем со вистинитоста на опишаниот настан. Проблем е тоа што авторот на текстот не ги пренел точно прашањата што и биле поставувани на министерката, па читателот не може сам да донесе оценка.

Извори на информации: Изворот на информации е посетата на министерката за култура на Филмскиот фестивал за млади “Џифони”, каде што таа одговарала на прашања на новинарите кои го покривале настанот.

 Содржајност: Текстот се фокусира врз едно прашање поставено на министерката за култура околу аферите кои во последно време се актуелни.  Текстот не го задоволува основното ниво на сеопфатност. Тој не прикрива информации, но не дава целосна слика на состојбата и се фокусира единствено на критика упатена до новинарот кој барал од министерката да одговара на прашање кое не било во врска со настанот.

Пристрасност: Текстот е пристрасен, пред сѐ, според изборот на настанот за кој, всушност, нема информации. Но, затоа авторот се служи со манипулација во која обвинува колега дека не се однесувал достојно и пред децата, кои присуствувале на настанот, поставил прашања до министерката за актуелна тема која се однесува на корупциски скандал.

Текстот подвлекува дека новинарот е опозициски. Очигледно е дека авторот на текстот покажува отворена наклоност кон една политичка опција, онаа на која и припаѓа министерката за култура.

Коментирање: Кусиот текст е всушност коментар за новинарот кој поставил прашање до министерката. Непотпишаниот автор на текстот го обвинува колегата дека предизвикал скандал кога поставили прашање за Стариот театар, опишувајќи го прашањето како партиско.

“Ова не е прв пат новинар од опозициските медиуми намерно да направи ваков скандал, да ја искористи можноста и со поставување на однапред смислени партиски прашања да фрли во сенка детски настан каков што беше и филмскиот фестивал.”

Квалитет на насловот: Насловот содржи коментар кој се труди да го натера новинарот кој поставувал „неподобно“ прашање да се чувствува виновен што вознемирил деца. Насловот не е креативен.

Заклучок: Според Резолуцијата 1003 од 1993 година на Парламентарното собрание на Советот на Европа за етиката во новинарството и влијанието, пред сѐ, на телевизијата врз сензибилитетот на децата и младите, треба да се избегнат емисии, пораки или слики што го фалат насилството, го експлоатираат сексот или употребуваат недостоен речник.

Прашањето за „обвинувањата на СДСМ и на нивниот портпарол Петре Шилегов за склучените договори во четири очи за Стариот театар” не ни се чини како тема во која новинарот користел недостоен речник. Оттука, рецензираниот текст е обид за манипулација и дискредитација на новинарите кои се обидувале да трагаат по вистината за корупциски скандали.